Uruchomienie linii F metra w Buenos Aires oznacza istotny postęp w realizacji pierwszej nowej linii metra w stolicy Argentyny w ciągu 25 lat, ale projekt ten jest splatający się z złożonymi historycznymi więzami, ekonomicznymi wyzwaniami i możliwościami międzynarodowej współpracy. Poniższa analiza koncentruje się na czterech kluczowych wymiarach: podstawowych szczegółach projektu, historycznych przeszkodach, obecnych wyzwaniach i przyszłych perspektywach:
-
Trasa i stacje : Łącząc dzielnice Barracas na południu i Recoleta na północy, pierwsza faza linii F będzie "wyraźną trasą" podziemną z 6 stacjami, łączącą się z istniejącymi liniami C, E, A, B i D. Planowane jest jej przedłużenie do ikonicznego stadionu "La Bombonera" klubu Boca Juniors w przyszłości, co sprawi, że będzie ona łączyć centra handlowe i sportowe punkty odniesienia.
-
Standardy techniczne : Linia będzie wyposażona w zaawansowane systemy sygnalizacyjne i pociągi z klimatyzacją, wykorzystując flotę 14 pociągów. Początkowa codzienna liczba pasażerów szacowana jest na 307 tysięcy, rosnąc do 600 tysięcy na dłuższą perspektywę – co odpowiada 50% obecnej łącznej liczby pasażerów metra w Buenos Aires.
-
Kluczowe etapy : Międzynarodowy przetarg ma zostać uruchomiony w czerwcu 2025 roku, przy czym budowa rozpoczę się w 2026 roku, a operacje rozpoczną się w 2031 roku (istnieje jednoroczna niezgodność z wcześniejszym celem ukończenia w 2030 roku ogłoszonym przez burmistrza Macri, wymagającą zweryfikowania).
-
Skala inwestycji : Całkowity budżet wynosi 1,05 miliarda dolarów, przy czym 60% przypada na budownictwo cywilne, 30% na systemy mechaniczno-elektryczne i tabor kolejowy, a reszta na koszty projektowania i finansowania.
-
2001–2016 : Trasa została prawnie zatwierdzona przez legislaturę Buenos Aires w 2001 roku (Ustawa 670) i potwierdzona w 2008 roku (Ustawa 2710), ale postępy zawiesiły się z powodu konfliktów z niezrealizowanym projektem Regionalnego Ekspresu Kolejowego (RER) na Stacji Constitución, co spowodowało przestarzenie francuskiego studium Systra.
-
2017–2022 : Nowy proces licytacyjny dla badań został opóźniony 14 razy przed jego odwołaniem w maju 2022 roku. Reprezentanci rządu odrzucili projekt jako "szaleńcze staranie", podkreślając ciśnienia finansowe i podziały polityczne.
-
2023–2025 : Zespoły wewnętrzne ukończyły „podstawowe koncepcyjne projekty” do końca 2023 roku, ale budżet na 2025 rok nie zawierał środków na budowę – jedynie powtarzał obietnicę z poprzednich czterech lat dotyczącą „postępów w pracach inżynierskich dla licytacji”, sygnalizując trwałe ryzyka implementacyjne.
-
Kryzys finansowy : Inflacja w Argentynie w 2024 roku zbliżyła się do 300%, rezerwy walutowe wynosiły 28,6 mld dolarów, a zadłużenie publiczne osiągnęło 57,7% PKB, co utrudniało finansowanie projektu w wysokości 1,05 mld dolarów.
-
Zmiana polityczna : "Terapia szokowa" rządu Milei obejmowała obcinanie dotacji dla transportu publicznego (podwyżka biletów w metrze o 360% w 2024 roku) i zawieszanie projektów infrastruktury, co groziło utratą finansowania linii F.
-
Zależność od międzynarodowego finansowania : Wykluczając kapitał lokalny, projekt opiera się na instytucjach takich jak Europejski Bank Inwestycyjny (który finansował modernizację metra w prowincji Buenos Aires) lub modelach PPP, ale nie uzyskano formalnych zobowiązań.
-
Kontrola przepływu walut : Ściśle uregulowane przepisy dotyczące walut niosą ryzyka dla międzynarodowych firm, ponieważ przychody w peso mogą napotkać opóźnienia przy repatriacji dolarów, co obniża apetyt inwestorów.
-
Wyzwania Geologiczne : Wysokie poziomy gruntów podwodnych oraz bliskość miejsc historycznych (np. Cmentarza Recoleta) wymagają tunelowania tarczowego, zwiększając koszty o 40% w porównaniu do budowy nadziemnej.
-
Ciasny Harmonogram : Budowa 6 stacji podziemnych w ciągu pięciu lat (2026–2031) jest ambitnym projektem, biorąc pod uwagę średni wskaźnik opóźnień wynoszący 30% dla podobnych projektów w Argentynie oraz konieczność koordynacji z istniejącymi operacjami metra.
-
Gracze Europejscy : Francuska Systra (doświadczenie w przeprowadzaniu studiów wstępnych) i hiszpańska Grupa ACS (ekspertiza w dziedzinie infrastruktury w Ameryce Łacińskiej) są prawdopodobnymi konkurentami w zakresie projektowania i prac budowlanych.
-
Chińskie przedsiębiorstwa : CRRC dostarczyło 45 klimatyzowanych wagonów dla linii A w 2013 roku i uzyskało kontrakt na koleje lekarskie w prowincji Jujuy w 2022 roku; Grupa CITIC brała udział w zakupie 279 wagonów metra, umacniając pozycję chińskich firm w dziedzinie rolling stock i systemów elektromechanicznych.
-
Mocne strony : Przenośne doświadczenie z projektów w Ameryce Łacińskiej (np. São Paulo, Santiago) i potencjalne finansowanie polityczne w ramach Inicjatywy Pasma i Szlaku (np. kredyty AIIB).
-
Ryzyka : Długotrwałe opóźnienia w repatriacji środków (w przeciętnym okresie 18–24 miesięcy ze względu na kontrolę przepływów kapitałowych) oraz ostrożność rządu Milei wobec przedsiębiorstw państwowych, co wymaga tworzenia joint venture w celu zmniejszenia ryzyk.
-
Przełom w Finansowaniu : Kredyty o niskim oprocentowaniu z EIB lub MFW (na wzór kredytu na kontrolę powodzi z 2022 roku dla prowincji Buenos Aires) mogłyby utrzymać projekt na bieżącej ścieżce.
-
Innowacje technologiczne : Modularne budownictwo (jak widoczne w linii Thomson-East Coast w Singapurze) i inteligentne systemy konserwacji (np. mechanizmy reakcji 24/7 firmy CRRC) mogłyby przyspieszyć realizację i zwiększyć wydajność operacyjną.
-
Kolaps finansowy : Nieudana oferta z 2025 roku mogłaby przywrócić cykl z lat 2014–2022 "badania i odwołania", ostatecznie dezaktywując projekt na nieokreślony czas.
-
Niezadowolenie społeczne : Miary oszczędnościowe administracji Milei już wywołały strajki; jeśli linia F zostanie postrzegana jako "projekt dla elit", może to wzmocnić publiczny niezadowalanie z nierównego rozdziału infrastruktury.
Los linii metra F odbija systemowe wyzwania sektora infrastruktury w Argentynie: zmienność polityczną, deficyty finansowe oraz luki w zdolnościach technicznych. Choć jej uruchomienie sygnalizuje postęp, rozwiązanie problemów finansowych, harmonogramowych i konsensusu społecznego pozostaje kluczowe. Chińskie przedsiębiorstwa mogą wykorzystać swoje siły techniczne i finansowe, ale muszą radzić sobie z ryzykami kursowymi i niepewnościami politycznymi. Pomyślny wynik mógłby ustalić standard współpracy w zakresie infrastruktury regionalnej, podczas gdy porażka jeszcze bardziej obniżyłaby międzynarodowe zaufanie do klimatu inwestycyjnego w Argentynie.